Conjugation of faire foutre

Conjugation of faire foutre [v.]

Le verbe faire foutre est intransitif.

infinitif
présent

-faire foutre

indicatif
présent

jefais foutre

tufais foutre

ilfait foutre

nousfaisons foutre

vousfaites foutre

ilsfont foutre

imparfait

jefaisais foutre

tufaisais foutre

ilfaisait foutre

nousfaisions foutre

vousfaisiez foutre

ilsfaisaient foutre

passé

jefis foutre

tufis foutre

ilfit foutre

nousfîmes foutre

vousfîtes foutre

ilsfirent foutre

futur

jeferai foutre

tuferas foutre

ilfera foutre

nousferons foutre

vousferez foutre

ilsferont foutre

subjonctif
présent

(que) jefasse foutre

(que) tufasses foutre

(qu') ilfasse foutre

(que) nousfassions foutre

(que) vousfassiez foutre

(qu') ilsfassent foutre

imparfait

(que) jefisse foutre

(que) tufisses foutre

(qu') ilfît foutre

(que) nousfissions foutre

(que) vousfissiez foutre

(qu') ilsfissent foutre

conditionnel
présent

jeferais foutre

tuferais foutre

ilferait foutre

nousferions foutre

vousferiez foutre

ilsferaient foutre

impératif
présent

(tu)fais foutre

(nous)faisons foutre

(vous)faites foutre

participe
présent

-faisant foutre

passé

-fait foutre

faire foutre

Abreviations

Catégories :

n.c. nom commun

n.f. nom féminin

n.m. nom masculin

v. verbe

v.i. verbe intransitif

v.p. verbe pronominal

v.t. verbe transitif

Formes :

f.p. féminin pluriel

f.s. féminin singulier

m.p. masculin pluriel

m.s. masculin singulier